Projekcja filmu dokumentalnego pt.:”Wspominając Mychala” oraz dyskusja po seansie z samym reżyserem, Brendanem Fayem

Tęczowa rodzina w Kościele

Landon Duyka i Alex Shingleton prawie odeszli od katolicyzmu. Na szczęście znaleźli kościół Old St. Patrick's Church w Chicago, gdzie ich rodzina jest mile widziana, ponieważ parafia praktykuje to, co jej duchowieństwo nazywa „radykalną inkluzywnością”. W tegoroczny Dzień Ojca poproszono ich, by podczas Mszy świętej dali świadectwo swojego życia rodzinnego i doświadczenia ojcostwa.

„Szczerze mówiąc, gdybyście powiedzieli nam jako młodym chłopcom, którzy zmarnowali niezliczone godziny naszego życia w Kościele odmawiającym nam prawa do bycia sobą, że pewnego dnia staniemy przed wami wszystkimi w naszym kościele katolickim, opowiadając w Dzień Ojca o naszej rodzinie, nigdy byśmy nie uwierzyli”.

W ich parafii świetnie czują się ich adoptowane córki. Najmłodsza została ochrzczona bez żadnych trudności, w przeciwieństwie do „tajnej ceremonii” dla ich pierwszej córki w poprzednim kościele. W 2016 roku na ołtarzu  kościoła parafialnego przez miesiąc znajdowały się zdjęcia ofiar masakry w klubie Orlando Pulse. Nie trzeba się martwić słuchaniem kazań sprzeciwiających się małżeństwom jednopłciowym ani natknięciem się na broszury dotyczące terapii konwersyjnej. „Nie chcieliśmy narażać naszych dzieci na fanatyzm i sprawić, by odczuwały wstyd lub nietolerancję wobec swojej rodziny”.

Więcej o rodzinie Alexa i Landona oraz ich niezwykłej parafii przeczytacie TUTAJ. Ta historia jest pokrzepiającym obrazem tego, jak może wyglądać inkluzywna wspólnota katolicka, celebrująca szczęście rodzinne dwóch ojców, i pozwalająca wszystkim dzielić się wiarą - Fundacja Wiara i Tęcza. 

To cud, że nie straciliśmy wiary! Coming out w niemieckim Kościele

 

Dziś polecamy lekturę artykułu Gazety.pl Weekend na temat akcji #outinchurch – zbiorowego wyjścia z szafy niemieckich katolików i katoliczek, osób świeckich i duchownych. 

„Wciąż zadaję sobie pytanie, dlaczego instytucja, która powołuje się na Ewangelię i na miłość bliźniego, odmawia nam prawa do życia. Ileż osób LGBTIQ+ cierpi z tego powodu na depresję, ma problemy z alkoholem lub podejmuje próby samobójcze, jak ja! - mówi ksiądz Bernd Mönkebüscher.

Kontrola seksualności to potężne narzędzie władzy – dodaje Bernd. – Myślę, że Kościół nie chce, by ludzie sami decydowali o swoim życiu. Jens i Bernd przyznają, że trudno żyć w kraju, w którym jedni mogą się cieszyć wolnością i oficjalnie zawierać związki homoseksualne, a inni – ci, którzy pracują dla Kościoła katolickiego – muszą żyć w ukryciu.

W Kościele muszę się usprawiedliwiać, że jestem gejem. A w środowisku LGBTIQ+ wyjaśniać, dlaczego wciąż tkwię w tak opresyjnej instytucji. Wielu moich homoseksualnych przyjaciół już dawno zerwało z nią wszelkie więzi. Ale ja, tak jak wszyscy, którzy wzięli udział w akcji #outinchurch, jestem z Kościołem i z katolicką wiarą mocno związany. Odpowiadam im więc, że Kościół to także mój dom i mam prawo w nim być. Tłumaczę też, że przynależę do niego jak do rodziny i nie mogę się z niej ot tak wypisać, jak z klubu sportowego (...)”

Całość na gazeta.pl

O akcji pisaliśmy na naszym profilu już w momencie, kiedy ją ogłoszono https://bit.ly/3PpJeqM – a wraz z nią premierę filmu „Wie Gott uns schuf” - https://bit.ly/3AkstYv

Warto dodać, że film zdobył w tym roku główną nagrodę dla  mediów katolickich przyznawaną przez Konferencję Episkopatu Niemiec. (https://bit.ly/3CKx8Gf)

Zakończył się Synod Kościoła 2022

 W weekend 20 – 21 sierpnia 2022 roku odbył się w Poznaniu Synod Reformowanego Kościoła Katolickiego w Polsce. Synod jest najwyższym organem uchwałodawczym oraz czasem modlitwy za Kościół. Delegatki i delegaci Parafii zajmowali się najważniejszymi sprawami Kościoła, które zostały Synodowi zgłoszone przez świeckich i duchownych.

Synod Kościoła rozpoczął się od Liturgii Eucharystii z udzieleniem sakramentu święceń diakonatu akolitom Arturowi Klimaszewskiemu z Poznania oraz Dominikowi Szczepańskiemu z Zielonej Góry.

Wśród postanowień Synodu znalazły się uchwały w sprawie przeciwdziałania nadużyciom seksualnym, w sprawie Misji i kontaktu pomiędzy wspólnotami Kościoła, w sprawie Katechizmu Reformowanego Kościoła Katolickiego w Polsce i w sprawie wspomnień świętych i świadków wiary oraz rewizji kalendarza liturgicznego.

Uczestnicy Synodu w przyjętej uchwale wyrazili sprzeciw wobec wszelkich form przemocy i nadużyć seksualnych, które mogły lub mogą występować w Kościele, w szczególności przy wykorzystaniu małoletnich, nadużycia stosunku zależności lub wykorzystania krytycznego położenia ofiary albo jej bezbronności.

Realizacją uchwał Synodu zajmie się nowa Rada Kościoła, w skład której weszli przedstawiciele synodalnych izb duchownych diakoni Artur Klimaszewski i Dominik Szczepański, synodalnej izby świeckich Daniel Łowicki i Marta Malinowska oraz Biskup Kościoła.

Serdecznie dziękujemy delegatkom i delegatom oraz obserwatorom i obserwatorkom obecnym na Synodzie.

Spotkanie Brendana Faya w Polsce

Zapraszamy na spotkanie naszego przyjaciela i sojusznika Brendana Faya w Polsce. Wizyta Brendana w Polsce, połączona z pokazem jego nowego filmu Remembering Mychal w Poznaniu, Warszawie i Krakowie. 

Brendan Fay to reżyser filmowy i działacz społeczny na rzecz praw LGBT i osób wykluczonych, który mieszka na stałe w Nowym Jorku.

W Polsce został zapamiętany, gdy w 2008 roku razem z mężem Tomem Moultonem przyjechał do Sejmu w Warszawie. Przybył, aby zaprotestować i jednocześnie edukować w sytuacji, kiedy w TVP użyto ich ślubnego zdjęcia w celu wywołania homofobicznych reakcji w polskim społeczeństwie.

Później Brendan odwiedzał Polskę jeszcze kilka razy, aby udzielać wsparcia społeczności LGBT+.

Bohaterem filmu jest franciszkanin Mychal Judge, kapelan strażaków w Nowym Jorku, który zginął podczas akcji ratowniczej w WTC 11 września 2001. O. Mychal był bardzo zaangażowany społecznie w opiece nad ubogimi, chorymi i wszystkimi ludźmi w potrzebie. Wspierał również społeczność LGBT - szczególnie ofiarnie podczas epidemii AIDS w latach 80 tych. Brał udział w Paradach Równości. Nie ukrywał swojej homoseksualnej orientacji. (Zwiastun filmu: https://vimeo.com/632484236)

Film z napisami w języku polskim, wstęp wolny. Po seansie odbędzie się rozmowa z reżyserem - Brendanem Fayem. Rozmowa będzie tłumaczona z języka angielskiego na polski. Współorganizatorem spotkania jest Konsulat Generalny USA w Krakowie. 

Niedziela 28 Sierpnia 2022 - Poznań w Hostelu Stonewall

https://www.facebook.com/events/s/pokaz-filmu-dokumentalnego-bre/782509636226498

Poniedziałek 29 Sierpnia 2022 - Warszawa w Kinoteka PKiN

https://www.facebook.com/events/s/pokaz-filmu-dokumentalnego-bre/365368769127142

Wtorek 30 Sierpnia 2022 - Kraków w JCC Kraków 

https://www.facebook.com/events/s/pokaz-filmu-dokumentalnego-bre/459161726086271

Dobiega końca pierwsza faza Synodu Kościoła Rzymskokatolickiego o synodalności

Dobiega końca pierwsza faza Synodu Kościoła Rzymskokatolickiego o synodalności. Proces na poziomie diecezjalnym jest zasadniczo zamknięty, obecnie kończą się prace nad dokumentami synodalnymi na poziomie krajowym. Jednakże niezależnie od tego biegu, wiele środowisk decyduje się na przekazanie swoich wniosków z konsultacji synodalnych bezpośrednio do Watykanu. Robią to w szczególności środowiska obawiające się, że ich głos może nie zostać usłyszany – a nawet może zostać celowo pominięty – podczas opracowywania krajowych syntez synodalnych przez episkopaty.

Do takich środowisk należą również tęczowi katolicy i katoliczki. 

Organizacje członkowskie Rzymskokatolickiej Grupy Roboczej Europejskiego Forum Grup Chrześcijańskich LGBT+ (do której należy również Fundacja Wiara i Tęcza) przygotowali i złożyli w Biurze Synodu w Watykanie oświadczenie, w którym odnieśli się do niektórych tematów synodalnych. W oświadczeniu odniesiono się do takich zagadnień jak wspólnota (widoczność, siła, bezpieczeństwo), udział (dialog), misja i włączenie społeczności LGBT+ w proces synodalny na całym świecie. Całą treść dokumentu znaleźć można tutaj: https://bit.ly/3QLgha8 (https://rainbowcatholics.org/statement-to-the-synodal-process/)

Z kolei amerykańscy tęczowi katolicy i katoliczki, skupieni wokół organizacji New Ways Ministry, przygotowali oprócz syntezy przesłanej do Watykanu obszerny raport z konsultacji synodalnych, z którym można zapoznać się tu: https://www.newwaysministry.org/synod/synod-report/ 

Warto też dodać, że oficjalne krajowe syntezy synodalne wysłane do Watykanu ze Szwajcarii  (https://bit.ly/3Tbr4Ms) i Irlandii (https://bit.ly/3wo7OSi) Włochy (https://bit.ly/3T72QD3) domagają się poważnych zmian w Kościele w podejściu do różnych grup, w tym społeczności LGBTQ+ i kobiet.

II Marsz Równości w Olsztynie

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez FUNDACJA Wiara i Tęcza (@wiaraitecza)

Stockholm Pride – maszerują politycy, premierka, a także… Kościół Szwecji

 Dziś polecamy tekst Oko Press na temat Stockholm Pride: „Była też silna reprezentacja Kościoła Szwecji, część jej uczestników jechała ciężarówką ozdobioną krzyżem w kolorach tęczy, a pastorzy i pastorki poza koloratkami mieli też tęczowe elementy stroju. Warto dodać, że udział Kościoła Szwecji w Stockholm Pride sięgnął znacznie dalej niż tylko pokazanie się na paradzie. Zwłaszcza, że Pride Stockholm to nie tylko tęczowy przemarsz przez miasto, ale tygodniowy festiwal LGBTQ, którego parada jest kulminacją.

[...] Udział Kościoła Szwecji w Pride jest o tyle ciekawy i ważny, że to jeden z nowocześniejszych kościołów chrześcijańskich, któremu udało się skutecznie rozprawić z religijną homofobią.

Biskup Eva Brunne, która sama jest otwarcie lesbijką, wyjaśniła mi kiedyś, jak było to możliwe od strony teologicznej: „Uważnie studiowaliśmy Biblię i uznaliśmy, że nie mówi ona nic o tym, co dzisiaj nazywamy homoseksualizmem – o wzajemnej relacji między dorosłymi osobami. W Biblii jest mowa o dość powszechnym w starożytnej Grecji zjawisku polegającym na tym, że mężczyźni przed ślubem z kobietą miewali związki z młodymi chłopcami. Było to w pełni akceptowane w tamtej kulturze, ale Biblia to potępiała, uznając za zabawę własną seksualnością.

Jednak dziś, mówiąc w Kościele o parach jednej płci, mamy na myśli dorosłych ludzi, którzy się kochają i decydują, że chcą razem żyć. O tym Biblia nic nie mówi” - Oko Press. 

Korony Równości 2022!

 

W tym roku Kampania Przeciw Homofobii po raz czwarty przyzna swoje nagrody Korony Równości, wyróżniające za szczególne zaangażowanie w działalność na rzecz społeczności LGBT+ w Polsce.

Z radością informujemy, że w tym roku wśród nominowanych jesteśmy także i my! Fundacja Wiara i Tęcza jako całość w kategorii Równe traktowanie i nasz aktywista Kazik Strzelec w kategorii Zaangażowanie społeczne. Zachęcamy do zagłosowania w plebiscycie. 

Zagłosować można na stronie https://www.koronyrownosci.pl/

Wieści z Kościoła anglikańskiego

Wieści z Kościoła anglikańskiego – ostatnia Konferencja Lambeth pokazuje, że podziały w tej globalnej wspólnocie w temacie podejścia do osób LGBT+ są poważne. 

Organizowana co 10 lat Konferencja Lambeth jest najważniejszym spotkaniem wszystkich biskupów Wspólnoty Anglikańskiej, organizowanym co ok. dekadę. Podczas tegorocznej, 15. z kolei, jednym z poruszanych tematów był stosunek do wyświęcania osób homoseksualnych oraz kobiet na biskupów oraz do błogosławienia małżeństw jednopłciowych. Głęboka niezgoda w tym obszarze spowodowała, że nie doszło do zwołania Konferencji w jej oryginalnym planowanym terminie, w 2018 r.

Zorganizowane ostatecznie w tym roku spotkanie pokazało, że podział jest nadal bardzo poważny.

Arcybiskup Canterbury Justin Welby, głowa Wspólnoty Anglikańskiej, zadeklarował swoje poparcie dla rezolucji z 1998 r., która głosiła, że związki osób tej samej płci są „niezgodne z Pismem”. Jego deklaracja była odpowiedzią na wniosek części biskupów o formalne podtrzymanie tejże rezolucji, „potwierdzającej że małżeństwo zawierane jest między kobietą a mężczyzną”. Wniosek został jednakże gwałtownie oprotestowany przez przedstawicieli kościołów z Zachodniej Europy i USA, i finalna rezolucja wskazuje, że we Wspólnocie Anglikańskiej istnieje poważny rozłam w tym temacie. 

Zwracając się do biskupów, Welby zwrócił uwagę, że „dla znaczącej większości konserwatywnych anglikanów kwestionowanie nauczania biblijnego jest niewyobrażalne”. Jego zdaniem „w wielu krajach naraziłoby to Kościół na szyderstwo, pogardę, a nawet ataki. Dla wielu Kościołów zmiana tradycyjnego nauczania podważałaby samo ich istnienie”.

Jednocześnie abp. Welby zadeklarował, że wobec Kościołów narodowych, które będą błogosławić małżeństwa jednopłciowe, nie zostaną wyciągnięte konsekwencje. Z pewnością będą to wspólnoty w Szkocji, Walii, USA, Kanadzie, Nowej Zelandii, a nawet Brazylii i Meksyku. Z kolei kościoły w Azji i Afryce są zasadniczo negatywnie nastawione do społeczności LGBT+.

Papież spotkał się z osobami transpłciowymi

 

Według oficjalnej gazety watykańskiej „Osservatore Romano” papież Franciszek przyjął podczas audiencji generalnej w środę kilka osób transpłciowych. Było to czwarte spotkanie głowy Kościoła rzymskokatolickiego z członkami społeczności trans* od kwietnia, donosi pismo. Spotkanie zostało zorganizowane przez siostrę Geneviève Jeanningros i ks. Andreę Conocchię, którzy wspólnie wspierają społeczność osób trans* w rzymskiej dzielnicy Torvaianica. Wiele osób należących do tej grupy doświadcza trudności zdrowotnych i finansowych w związku z pandemią i kryzysem gospodarczym, i OR donosi, że papież niejednokrotnie udzielał takim wspólnotom wsparcia. 

Franciszek spotkał się już z osobami trans* 27 kwietnia, 22 czerwca i 3 sierpnia, według Associated Press. „Nikt nie powinien spotykać się z niesprawiedliwością ani zostać wyrzuconym, każdy ma godność bycia dzieckiem Bożym” – powiedziała L'Osservatore Romano siostra Jeanningros. Dodała, że spotkanie przyniosło nadzieję osobom transpłciowym, które uczestniczyły w nim. 

Trzeba jednak pamiętać, że w przeszłości i obecnie Kościół często zwraca się przeciwko osobom trans*, zarówno poprzez wypowiedzi swoich przedstawicieli (w tym samego Franciszka w 2017 r., czy niemieckiego kardynała Gerharda Ludwiga Müllera, który określił akceptację osób trans jako „przestępstwo przeciwko dzieciom”), jak i poprzez odmowę uznania naukowego podejścia do transpłciowości i szerzej tożsamości płciowej, nieuznawanie tranzycji i zmiany danych w dokumentach czy zakaz udzielania sakramentu małżeństwa i kapłaństwa osobom po uzgodnieniu płci - Fundacja Wiara i Tęcza.

Prague Pride Festival

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez FUNDACJA Wiara i Tęcza (@wiaraitecza)

Nabożeństwo z Parafii Ewangelicko-Reformowana w Warszawie kazanie ks Kazimierz Bem

Tęczowe rodziny w Kościele

 

Relacje między tęczowymi rodzinami a Kościołem rzymskokatolickim są zawsze skomplikowane, pojawiają się jednak nieoczekiwane wiadomości pozytywne.

Spore zmiany zachodzą w odniesieniu do chrztu – niedawno opisywaliśmy historię chrztu dziecka pary kobiet z Bawarii. We Włoszech Simone i Roberto –para biorąca udział w programie „Di fatto, famiglie” – sądzili, że żaden ksiądz nie pozwoli na chrzest ich trzech córek, dopóki nie poznali księdza Don Federico. Proboszcz nie tylko zgodził się ochrzcić Violę, Melissę i Sofię, ale też otwarcie oświadczył, że nie podziela stanowiska Kościoła dotyczącego homoseksualności. (https://bit.ly/3vTXjWD)

Inna historia: Greg Bourke i Michael DeLeon – jedna z par skarżących w sprawie Obergefell przeciwko Hodges, w której Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych zalegalizował równość małżeńską – mieszkają w Kentucky i od dziesięcioleci regularnie uczęszczają do kościoła katolickiego Our Lady of Lourdes w Louisville. Ksiądz wspiera ich jako ujawnioną parę, a kiedy w 1999 roku przyprowadzili swojego pierwszego syna do chrztu, zostali przyjęci przez wspólnotę parafialną. Później adoptowali i ochrzcili drugiego syna. (https://bit.ly/3JPK1Aj)

Amerykański Arcybiskup John C. Wester z Santa Fe, skomentował niedawno: „Odmawianie chrztu dzieciom par tej samej płci nie jest słuszne i uważam to za dość niepokojące. Odmowa ochrzczenia tych dzieci wyłącznie ze względu na to, że mają rodziców tej samej płci, choć prawdopodobnie oparta na dobrych intencjach, nie ma moim zdaniem uzasadnienia ani w nauce ani w praktyce kościelnej. […] Podczas gdy w idealnej rodzinie, zgodnie z nauczaniem Kościoła, mamy jednego ojca i jedną matkę, w rzeczywistości chrzcimy wiele dzieci z rodzin, które nie spełniają tego ideału. W niektórych rodzinach jest tylko jeden rodzic – wskutek rozwodu, porzucenia rodziny lub śmierci. W wielu rodzinach obecne są niestety uzależnienia, przemoc, dysfunkcje i ubóstwo. Nie wydaje mi się, by we wszystkich tych przypadkach normą było odmawianie chrztu dzieci. Jednak parom jednopłciowym czasami się tego odmawia”. (https://bit.ly/3bRDEjd)

Droga do integracji i równości tęczowych rodzin jest trudna i będzie jeszcze długa. Dzięki determinacji i walce wielu tęczowych rodzinach oraz ich wytrwałości możemy mieć nadzieję, na przyjęcie przez cały Kościół rzymskokatolicki, że nasze rodziny są również błogosławione.

Biskup Samiec o dzieciach invitro

Dzieci z in vitro nie są problemem, a błogosławieństwem i są tak samo kochane jak wszystkie inne. Problemem nie jest rzekome prześladowanie chrześcijan w Polsce. Problemem za to jest zatruta #Odra, śnięte ryby i niedbalstwo

— bp Jerzy Samiec (@BpJerzySamiec) August 12, 2022

Klip lewy do prawego - gościł Marcin Dzierżanowski

Klip lewy do prawego - gościł Marcin Dzierżanowski, rozmowa na temat dlaczego osoby LGBT decydują się na pozostanie w wierze? W jaki sposób praktykujący katolicy zapatrują się na społeczność queerową w kościele?

Ekonomiści i prawnicy apelują: małżeństwa jednopłciowe pomogą polskiej gospodarce

 „Brak małżeństw jednopłciowych tworzy bezpodstawną dyskryminację ekonomiczną, a ich wprowadzenie mogłoby przysłużyć się rozwojowi gospodarczemu Polski” — uważa ponad 40 ekspertów z zakresu prawa i ekonomii. W liście otwartym, który publikuje Onet.pl, zwracają uwagę, że obecna sytuacja może skłaniać do emigracji, a tym samym prowadzić do utraty przez nasz kraj cennego kapitału ludzkiego - https://bit.ly/3Blvbzh

Wiara i Tęcza już od dawna wspiera równość małżeńską (wcześniej związki partnerskie). Warto zwrócić uwagę, że w miarę jak coraz więcej krajów legalizuje małżeństwa osób tej samej płci (ostatnio to Słowenia i Andora), naukowcy badający te zagadnienia potwierdzają, że z równości małżeńskiej płyną znaczne korzyści ekonomiczne. Raport Open For Business z 2020 roku sugeruje, że kraje Europy Środkowej ze względu na brak równości tracą od 25 do 113 milionów dolarów rocznie. https://bit.ly/3OxtJN2

Dodajmy jeszcze na koniec, że według sondażu Oko Press w Polsce poparcie dla związków partnerskich i równości małżeńskiej rośnie nawet w nieoczywistych grupach: 50+, na wsiach i w małych miasteczkach, wśród wyborców Konfederacji. Jesteśmy świadkami zmiany społecznej, jednak brakuje ciągle woli politycznej - https://bit.ly/3xK3P3i

Wołodymyr Zełeński popiera związki partnerskie. Prezydent Ukrainy w odpowiedzi na petycję napisał, że postara się zrobić wszystko, aby każdy w Ukrainie czuł się równy, nawet w wojennych realiach. W Polsce o takich deklaracjach osoby LGBT plus nadal brak woli politycznej na wprowadzenie legalizację związków jednopłciowy https://bit.ly/3bGM4tT

Słowo na dziś

 

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez FUNDACJA Wiara i Tęcza (@wiaraitecza)

Kalwińska katedra w Utrechtcie świętuje Pride

 

Temat transpłciowości i podejścia do niej w Kościele rzymskokatolickim

 Dziś poruszamy temat transpłciowości i podejścia do niej w Kościele rzymskokatolickim.

Mimo że oficjalne nauczanie KRK stoi w całkowitej sprzeczności z wiedzą naukową i w zasadzie nie przyjmuje istnienia transpłciowości, praktyka duszpasterska i myśl teologiczna ewoluuje w dobrym kierunku.

Przykład tej pierwszej to działalność amerykańskiej dominkanki Luisy Derouen. Od ponad dwóch dekad posługuje społeczności trans* z głębokim szacunkiem i otwartością. Stara się zmienić podejście cispłciowych katolików, więc oprócz działalności duszpasterskiej prowadzi też pracę edukacyjną. W artykule dla magazynu Outreach pisze między innymi:

„Przez ponad 20 lat, w ramach mojej służby wobec osób transpłciowych, modliłam się, aby osoby te były postrzegane przez innych tak, jak ja je widzę, a co ważniejsze, aby były postrzegane tak, jak widzi je Bóg. [...] Osoby trans, a wielu z nich to ochrzczeni katolicy, są częścią Chrystusa, jak każdy z nas. Jesteśmy odpowiedzialni z nie i mamy przywilej kroczyć z nimi w ich dążeniu do życia prawdą ich życia. Jak często przypomina nam Papież Franciszek, jesteśmy wezwani do towarzyszenia wszystkim, którzy szukają Boga. [...] Wiele osób transpłciowych doświadczyło głębokiej i trwałej dyskryminacji i odrzucenia ze strony Kościoła katolickiego, a mimo to pozostają wierne Kościołowi – który im nie jest wierny. [...] Mogą nas wiele nauczyć o zobowiązaniu do uczciwego życia. Mogą również uczyć nas o wierności Bogu i naszej wspólnocie wiary”.

Czego wg siostry Derouen powinni o osobach transpłciowych dowiedzieć się katolicy cis? Po pierwsze, osoby transpłciowe są tym, kim mówią, że są. Po drugie, tranzycja to podróż duchowa. Po trzecie, katolicy mogą wspierać osoby transpłciowe. Po czwarte, osoby traspłciowe mogą nas, osoby cis, wiele nauczyć. (https://bit.ly/3BK7PTQ)

Jeśli chodzi o namysł teologiczny, przypominamy wywiad z o. Jackiem Prusakiem; przeprowadzony dla magazynu Znak kilka lat temu, wydawał się być jaskółką zmiany przestarzałego myślenia w Kościele rzymskokatolickim o osobach trans*: „W pewnych sytuacjach, a do takich zaliczyć trzeba transpłciowość, przekonanie o tym, kim jesteśmy, nie pokrywa się z tym, jakie mamy ciało. Osoba transpłciowa ma poczucie uwięzienia we własnym ciele. [...] Posiadanie ciała postrzegane jest jako absolutnie konieczne do zbudowania poczucia tożsamości. Jesteśmy bytami ucieleśnionymi. Ale niektórzy ludzie postrzegają, że dane im ciało nie jest zgodne z męską lub kobiecą tożsamością, którą przeżywają na poziomie psychicznym. To, co w świecie medycznym określone jest mianem gender dysforia (gender dysphoria), mówi nam jednocześnie o pewnym paradoksie: posiadanie właściwego ciała postrzegane jest jako absolutnie konieczne dla właściwego poczucia tożsamości, ale możliwe jest silne poczucie tożsamości w niewłaściwym ciele. Część katolików takie paradoksy odrzuca. Rodzi to podejrzenie, że osoba transpłciowa nie akceptuje tego, kim jest przez to, jakie ma ciało. A przecież osoby transpłciowe nie odrzucają ciała!” (https://bit.ly/3OQAqKd)

(Przypomnijmy, że w Polsce działaniami na rzecz osób trans* zajmuje się Fundacja TransFuzja (https://www.transfuzja.org/). Wiara i Tęcza, z którą przez lata związana była Kinga Kosińska, autorka „Brudnego różu”, jest w pełni otwarta na społeczność trans*.

Marcela Szumisławska-Bengtsson, pierwsza Polka będącą księdzem w Kościele Szwecji

 Dziś polecamy wywiad z naszą sojuszniczką, Marcelą Szumisławską-Bengtsson, pierwszą Polką będącą księdzem w Kościele Szwecji.

(...) Istnieje jakieś specjalne błogosławieństwo dla osób nieheteronormatywnych? – Każde nabożeństwo w Kościele Szwecji kończy się błogosławieństwem Aronowym, czyli powszechnym. Kiedy błogosławię, mam na myśli wszystkich, a nie tylko wybranych. Jeśli na sali siedzą geje i lesbijki, to do nich też jest to skierowane.

Homoseksualizm jest grzechem? - Wszystko rozbija się o to, jak odczytujemy to, co jest napisane w Biblii. Sąd nad Sodomą nie jest w żaden sposób połączony z aktami seksualnymi pomiędzy osobami tej samej płci. Dopiero o wiele później historia o Sodomie została skojarzona z grzechem seksualnym. Problemem jest również to, że w tradycji chrześcijańskiej seks związano ściśle z reprodukcją, zaś miłość fizyczna nieprowadząca do reprodukcji została zmarginalizowana. Dla mnie homoseksualizm nie jest grzechem. Gdyby w Ängelholm odbywała się Parada Równości, to wzięłabym w niej udział. Zamówiłam sobie w Polsce plakat z Tęczową Matką Boską, by powiesić go w biurze (...) - Newsweek Polska.

Kościół w Rwandzie, który akceptuje i sprawia, że czują się osoby LGBT jak w domu

Dziś trochę pozytywnych wieści – z Afryki, a konkretnie z Rwandy, gdzie wierzący LGBT+ znaleźli kościół, który ich akceptuje i sprawia, że czują się jak w domu. 

W Rwandzie co prawda bycie gejem lub lesbijką nie jest nielegalne, ale osoby LGBTQ napotykają codziennie problemy ze strony społeczeństwa. Muszą mierzyć się z powszechną homofobią i dyskryminacją, która jest częścią postkolonialnej kultury. Wielu socjologów i antropologów przekonuje, że homofobia nie jest „inherentnie” afrykańska, że wręcz jest sprzeczna z wartościami wielu plemion i ludów. Została jednak zaszczepiona w Afryce wraz z kulturą europejską i chrześcijaństwem, często tym bardzo radykalnie ewangelikalnym, czytającym Biblię dosłownie.

Jednak jeden z rwandyjskich Kościołów zdecydował się pójść inną ścieżką niż większość chrześcijańskich wspólnot – i szeroko otworzyć swoje drzwi dla społeczności LGBTQ. 

Kościół, zwany Kościołem Bożym w Afryce w Rwandzie, ma swoją siedzibę w stolicy, Kigali. Osoby odrzucone w innych Kościołach i wspólnotach znajdują w nim bezpieczną przestrzeń. Przywódcy Kościoła Bożego jasno formułują wsparcie i otwartość na osoby LGBT+, które są tak samo dziećmi Boga jak osoby heteronormatywne. Niedawne publiczne deklaracje Kościoła Bożego przyciągnęły uwagę mediów i innych Kościołów, które odniosły się krytycznie do takiego przesłania.

Zachęcamy do obejrzenia dwóch krótkich reportaży o Kościele Bożym (w języku angielskim): https://youtu.be/-zcegnKurBw i https://bit.ly/3SedFmr a także lektury bardziej szczegółowej analizy sprzed dwóch lat https://bit.ly/3cT8CYm 

Homofobia jest powszechna nie tylko w społecznościach religijnych w Rwandzie, ale także w miejscu pracy. W 2019 roku słynny rwandyjski piosenkarz gospel Albert Nabonibo wstrząsnął całym krajem, kiedy ujawnił się jako gej. W rezultacie Nabonibo stracił pracę i został eksmitowany ze swojego mieszkania (https://bit.ly/3oJLgHq).

Około 93% mieszkańców Afryki Subsaharyjskiej to osoby wierzące – chrześcijanie (63%) lub muzułmanie (30%), co czyni ten region jednym z najbardziej religijnych miejsc świata. Przekonania te kształtują wiele aspektów życia ludzi, w tym ich stosunek do społeczności LGBT+ - Fundacja Wiara i Tęczy.